Ik weet nog goed dat de eerste keer dat ik de deur open deed van mijn atelier, ik een zieke vrouw had verwacht. Raar hoe je je dan toch een beeld vormt in je hoofd. Maar het tegengestelde gebeurde: daar kwam Marieke binnen. En hoe! Stralend en zelfverzekerd stapte ze mijn atelier binnen, samen met een goede vriendin.
In het proces heeft ze zelf haar gedenksteen ontworpen, er een tekening van gemaakt. De kleuren tegels en glasmozaiek uitgezocht. En uiteindelijk is het gefilmd door BNN omdat ze werd gevolgd voor het programma 'over mijn lijk'. Ik heb in de korte tijd dat ik Marieke heb gekend mooie gesprekken met haar gevoerd en vele kanten van haar gezien. Een ontzettend sterke vrouw met een eigen wil die vocht voor haar leven. Die wist wat intens leven was. Elke tegenslag maar weer ondergaan en vooral doorgaan, niet opgeven. Enthousiasme, levenslust en een goed gevoel voor humor nam ze met zich mee.
Maar ook een kwetsbare vrouw. Een brok in haar keel bij het beginnen aan haar gedenksteen en de gedachte dat ze daar straks onder zou komen te liggen. Bang om vergeten te worden.
Marieke en ik hadden nog veel te doen samen, maar helaas kon haar lichaam de strijd niet meer winnen.
Elke keer als we hadden afgesproken moest ze afzeggen omdat ze te ziek was. Het was genoeg na drie maanden het ziekenhuis in en uit. Ze kon niet meer en moest opgeven. Maandag 5 maart is ze overleden. Haar gedenksteen is nog niet af, samen met haar partner en beste vriendin ga ik zorgen dat deze alsnog afgemaakt wordt. Zoals zij het had bedacht en gewild. En daar ben ik heel dankbaar voor.
Haar afscheidsdienst was heel bijzonder. Met gesproken woorden, mooie foto's en muziek. En op het einde nog een afscheidsfilmpje wat Marieke heeft gemaakt in de dagen voor ze dood zou gaan. Wat was dat prachtig en fijn om te zien. Een filmpje waarin ze vertelde dat het goed was zo, ons vertelde dat we vooral moesten genieten van het leven, zoals zij zelf ook had gedaan de afgelopen 3 jaar. En elke dag omarmen alsof het de laatste is. Op dat moment kon ik me alleen maar intens dankbaar voelen voor mijn leven.
Marieke heeft in de korte tijd dat ik haar heb gekend veel voor mij betekend. Ik mocht haar begeleiden in kleine stappen naar de dood en tegelijkertijd liet zij mij echt kennismaken met het leven. Leerde ze me ondanks alle tegenslagen en hoe hard het leven soms ook is, steeds ook de mooie kanten te zien. Te genieten van hele kleine dingen als de natuur en wandelen met de hond. Het samenzijn met de mensen om je heen. En hoe symbolisch is het dat zij op 5 maart dood ging en ik op 6 maart mijn verjaardag vierde.
Ik zal haar nooit vergeten. Haar foto staat in de kast en elke keer dat ik er naar kijk weet ik weer: grijp het leven bij de lurven en ga ervoor! Met al het enthousiasme en alle liefde die ik in me heb.
Haar broer vertelde gisteren dat Marieke heeft beloofd om een engel te zijn voor hen die het nodig hebben. En daar geloof ik ook echt in. Haar kracht en levenslust zal veel mensen inspireren en haar ziel leeft voort.
Tijdens het afscheid werd ook het volgende nummer gedraaid: DARE TO LIVE. Wat me enorm raakte.
Lieve Marieke,
Ik hoop dat je nu de rust hebt gevonden die je zocht. Dank je wel dat je in mijn leven bent gekomen en mij zoveel hebt geleerd. Ik zal je nooit vergeten en geniet nu van je als engel op mijn schouder. We gaan je gedenksteen ontzettend mooi maken, en wat zul jij trots zijn straks als je van boven naar beneden kijkt.
Liefs Michelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten