Een aantal maanden terug schreef ik hier een blog met de mededeling dat ik zou gaan stoppen met Memories Mozaiek. Nu echt tijd voor een nieuw blog, want wat is er een hoop veranderd! In ieder geval heb ik definitief besloten om door te gaan met Memories Mozaiek. En hoe! Benieuwd waarom?
Lees gauw verder...
Lees gauw verder...
Op het moment dat ik besloot om te stoppen met Memories kwam er een heel bijzonder meisje in mijn leven. Ze heet Yara en is toen ze 3,5 maand oud was overleden aan de vreselijke spierziekte SMA. Haar ouders namen na haar overlijden contact met mij op voor het maken van een gedenksteen van mozaiek. Ik vertelde hen dat ik waarschijnlijk zou gaan stoppen, maar ik merkte dat ze het erg graag wilden en na het ontmoeten van Yara op een foto kon ik geen nee meer zeggen. Twee kleine wijze oogjes keken me recht aan en leken me van alles te willen vertellen. Ik werd er enorm door geraakt. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Haar naam heeft vele betekenissen, en allemaal zo waar: helder licht, vlindertje, prinses en lente. Het hoort allemaal zo bij haar.
Vervolgens zijn we aan het werk gegaan en alles loopt zo enorm soepel. Ook dat heb ik nog nooit zo ervaren. Alsof er een enorme stortvloed van positieve energie door me heen stroomt. Ik ben enorm gemotiveerd en met twee ontzettend fijne ouders en hun familie die mee werken aan de steen is elke dag in mijn atelier weer zo waardevol en zo mooi. Maar ook als zij er niet zijn, steek ik de kaarsjes aan bij Yara haar foto. Ze heeft zo'n fijne energie bij zich. Alsof ze me wil laten zien: zo kan het ook en alles komt goed.
Hieronder een filmpje over Yara, gemaakt door haar ouders:
Zo waardevol om deze familie bij te staan in een zware en verdrietige tijd.
Veel mensen vragen me nu: ja maar je wist toch heel zeker dat je wilde stoppen? En ja daar sta ik nog steeds achter. De vraag is alleen, waarmee? Nu, een paar maanden verder
kan ik zien waar ik nee tegen zei. Namelijk tegen de manier waarop ik toen zelf in mijn bedrijf stond.
Ondernemen vanuit negatieve overtuigingen, vanuit schaarste en zelf niet voelen hoe waardevol mijn werk is.
Leven vanuit belemmeringen en zwakte, in plaats van in mijn kracht te gaan staan en alle angst gewoon aan te gaan. Want ondernemen is soms best eng en enorm spannend!
Het mooie is dat er in mijzelf een erg mooie ontwikkeling gaande is. Ik heb nu opnieuw voor mijn bedrijf gekozen en sinds kort kan ik hier met veel trots en passie over praten met anderen. Gaan staan voor wat ik doe en dat laten zien aan mensen, in plaats van mezelf te verschuilen en veel te bescheiden te zijn. Mezelf het waard vinden om geld te verdienen. Overal kansen en mogelijkheden zien in plaats van alleen maar beren op de weg. En de beren zijn er nog steeds, maar weet je hoe fijn het is om ze gewoon een knuffel te geven? Zo fijn om te voelen hoe goed dit bij me past en er enorm van te genieten.
En weet je wat? Het universum beloont me meteen! :) Alsof zodra je iets loslaat het als een katapult weer terug komt. Ongelooflijk. Ik heb een mooie kans liggen waar ik helaas nog niet veel over kan vertellen maar waar ik heel gelukkig van word. Daarnaast ga ik ook nog Wereldlichtjesdag organiseren in Houten, ook best een uitdaging voor mij.
Maar daar vertel ik volgende keer meer over.
Tot de volgende keer en bedankt voor het lezen!
